امکان پیش‌ بینی مسیر و قدرت توفان توسط محقق ایرانی دانشگاه کلورادو

به گزارش خبرگزاری مهر، محققان دانشگاه کلورادو در بولدر به سرپرستی دکتر کامران محسنی دانشیار دپارتمان علوم مهندسی هوا فضای این دانشگاه وسایل نقلیه موتوری هوایی بدون سرنشین کوچکی (UAV) را طراحی و ساخته اند که به هنگام پرواز در هوا شبکه ای از هوابرد را تشکیل داده که این تکنیک این اجازه را به آنها می دهد تا رفتار مستقل خود را با استفاده از کنترلی مرکز هماهنگ کنند.

این محققان برای عملی کردن پروژه مورد نظر خود از دستگاههای فرستنده و گیرنده رادیویی برد کوتاه برای برقراری ارتباط میان 5 ریز وسایل نقلیه هوایی استفاده کردند. وزن هر یک از این وسایل نقلیه هوایی تنها 250 گرم بوده و طول بال هر یک نیز نیم مترعنوان شده است.

به گزارش مهر، هر یک از این ریز وسایل هوایی به عنوان گره ای در شبکه یاد شده عمل کرده و در هر لحظه موقعیت و سرعت خود را به یکدیگر منتقل می کنند. پردازشگر ساده ای که بر روی این ریز وسایل نقلیه هوایی نصب شده است از این اطلاعات برای تعیین مسیر پروازی هر یک از آنها استفاده می کند.

در آزمایشاتی در اوایل ماه نوامبر و در سیدنی استرالیا انجام شد و نتایج و جزیات کامل آن در قالب مقاله ای در کنفرانس ACM سیستمهای حسگر شبکه جاسازی شده ارایه شد، این ریز وسایل نقلیه هوایی برای شکل دادن نقاط حرکتی مختلف به طور خودمختار به پروار درآمدند و در حالی که به گشت زنی در هوا مشغول بودند منتظر دریافت دستورات بیشتر بودند.

به گزارش مهر، استفاده از این فناوری نوین مزایای زیادی دربردارد. به گفته کارشناسان به جای استفاده از هواپیمایی بزرگ و واحد که گران هم تمام می شود و در عین حال به نیروی انسانی بر روی زمین برای کنترل و به پرواز درآوردن آن نیاز است، این ریز وسایل نقلیه هوایی که تعداد آنها در هر شبکه می تواند به صدها فروند نیز بالغ شود از قابلیت ارزشمندی همچون تصمیم گیریهای ضروری بر اساس اطلاعات دریافت شده برخودار هستند.

در این شبکه ها از حسگرهای فشار و دما برای تنظیم فاصله ریزوسایل نقلیه هوایی از توفانهای درحال شکل گیری استفاده شده است. همچنین از حسگرهایی شیمیایی نیز برای نقشه برداری از توده های خطرناک شیمیایی بر روی زمین استفاده می شود.

دکتر کامران محسنی محقق ایرانی این پروژه گفت: از زمان آغاز پروژه وزن ریز وسایل نقلیه هوایی را تا 40 گرم کم کرده و همچنین طول بال آنها را نیز بالغ بر 15 سانتیمتر کاهش داده ایم.

به گزارش مهر، قرار است در اوایل سال 2008 محققان این پروژه 10 فروند از ریزوسایل نقلیه هوایی را به پرواز در آورده تا قابلیت آنها را در شبکه های وسیعتر بررسی کنند.

این پروژه در حالی به مراحل عملیاتی خود نزدیک می شود که دکتر محسنی تلاشهای موازی را نیز برای خلق شبکه ای مشابه و البته زیر آبی آغاز کرده است.

به گزارش مهر، این محقق ایرانی می گوید این پروژه پیچیده تر از پروژه اول است زیرا زیردریاییها مجبور خواهند بود از امواج صوتی آرامتر با پهنای باند کمتر استفاده کنند چون امواج رادیویی به خوبی هوا در آب منتشر نمی شوند.